Prawdziwa historia żydowskiej rodziny. Ucieczka, ocalenie i miłość w czasach Zagłady. Poruszająca, trzymająca w napięciu opowieść, która czci przeszłość, ale i celebruje życie. Podnosi na duchu! Latem 1942 roku rodzina Rabinowiczów uciekła z likwidowanego getta do Puszczy Białowieskiej. Cudem przeżyli dwa lata w lesie, zmagając się z mroźnymi zimami, tyfusem i uciekając przed okrutnymi obławami aż do momentu wejścia Armii Czerwonej w 1944 roku. Po wojnie ocaleli członkowie rodziny przedostali się przez Alpy do Włoch. Marzą o wyjeździe do Palestyny, ale ostatecznie decydują się na emigrację do Stanów Zjednoczonych. Blisko dekadę później przypadkowe spotkanie na weselu w Brooklynie sprawiło, że młody student Filip odnalazł kobietę, która, podając go za swojego syna, uratowała podczas pierwszej likwidacji getta w polskim miasteczku Zdzięcioł. Tą kobietą była Miriam Rabinowicz, a jej córka Ruth okazała się miłością życia Filipa. Wiele lat później młoda Rebecca Frankel uczęszczała do synagogi, w której Filip był rabinem, a Ruth uczyła w szkole hebrajskiej. I tak poznała ich i historię ich życia i miłości. "Jest wiele historii o miłości i przetrwaniu z czasów Zagłady, o niezwykłej wytrwałości, poświęceniu i odwadze (…). Wiele z nich opowiada o cudownych zrządzeniach losu i niespotykanych przypadkach, a kilka ma nawet szczęśliwe zakończenie. Są to wspaniałe historie miłosne ze strasznych czasów – i to jest jedna z nich”. Rebecca Frankel W przeciwieństwie do wielu ocalałych z Holokaustu, Rabinowiczowie nie uciekali od swoich wojennych wspomnień. Miriam opowiadałą wnukom historie, w których lasy stawały się "fantastycznym, odległym miejscem, w którym ich rodzice i dziadkowie wielcy jak otaczające ich drzewa, stawali się bohaterami w ich własnej bajce”. Rebecca Frankel nad książką o rodzinie Rabinowiczów pracowała pięć lat – tyle czasu zajęły jej wywiady i badania.